اگر تشنگی هست، بارقه ای است از آنچه بر جانهای شیفتة مرگ در راه حق و رهیدن از بند زندان تن می رود و اگر بیقراری، اشاره ای بر بیدلی اهل نظر در این اسارت دنیایی.
که دنیا از برای مومن به سان زندانی است که با پل مرگ، از بند آن می‌رهد و راهی دیار یار و دیدار دوست می شود.
یاران کربلا نیز هر یک به سیرتی و صورتی، با زبانی و بنانی، گویا و جویای این حقیقت اند در وادی خون و میدان جنون.
یکی از رادمردان دلیر این عرصه، فرزند برومند اباعبدالله(ع) حضرت علی اکبر(ع) است که حضورش در این معرکه خون و عشق، با آن سیره و منش و گفتار و رفتار نجیبانه و دلبرانه ای که از خود نشان داد، برای همیشه تاریخ ماندگار و درس آموز شد.
از مواجهه اش با قصه مرگ و مصیبهای عاشورا در راه کربلا -که از زبان پدر شنید و پرسید آیا در راه حقیم یا نه و با تأکید پدر بر تأیید این حقیقت، نشانه های آزادگی و سرافرازی و مردانگیش را در واژه واژه این گفتگوی بهشتی بر تاریخ انسانیت عرضه کرد و گفت چه باک از مرگ اگر برحقیم!- تا مردانگیش و جهاد رشید و رشادت آمیزش در نبرد با سپاه کفر و رذالت، و از همسخنی عاشقانه و عرفانیش با پدر در اثنای جنگ تا پیکر پاره پاره و غرقه به خونش در لحظه ای که سر بر دامان حسین(ع) داشت و سالار عشق دنیا را برای همیشه بدرود گفت که:
«علی الدنیا بعدک العفی»!
و چه خوش گفته است عمان سامانی این شاعر اهل بیت در این قصیده نورانی و ربانی و معرفت آموز و عاشقانه، زبان حال حسین(ع) را در دیدار آخر با علی اکبر(ع) آنجا که می سراید:
بیش از این بابا دلم را خون مکن
زاده لیلی مرا مجنون مکن
همچو چشم خود به قلب دل متاز
همچو زلف خود پریشانم مساز
باری؛ علی اکبر(ع) را «اشبه الناس خلقا و خُلقا و منطقا برسول الله(ص)» دانسته و خوانده اند و همین امر باعث شد وقتی این جوان رشید و بزرگمرد حسین(ع) عزم میدان کند و وارد میدان شود، همگان گمان کردند رسول الله(ص) به میدان آمده است.
علی اکبر(ع) چهره ای نورانی وپیشانی پهن داشت و وقتی وارد میدان نبرد شد فرمود:اناعلی بن الحسین بن علی(ع)
وبعد بحث ولایت وتوحید راعنوان کردوفضایل امام حسین(ع)راتوصیف نمودند.
آری؛ فضایل حضرت علی اکبر(ع) به قدری است که درزیارت عاشورا به ایشان سلام داده شده است السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین لفظ علی بن الحسین اشاره به وجود بابرکت حضرت علی اکبر(ع) دارد و قبر مطهرش نیز پایین قبرامام حسین(ع) است.
امام حسین در وصف علی اکبر(ع) آنگاه که به سوی میدان نبرد می رفت فرمودند:
« اللهم اشهدعلی هولاءالقوم فقد برزعلیهم غلامٌ اشبه الناس خلقاوخلقاومنطقابرسولک »
خدایا شاهد باش بر این قوم که به سوی آنها پسری که شبیه ترین فرد از نظر ظاهر واخلاق وگفتار به پیامبر(ص) است. آشکار می‌شود.
حضرت علی اکبر(ع)اولین شهید بنی هاشم درصحنه ی کربلا بود.
این جوان عزیز و رشید آنچنان نزد امام حسین (ع) ارج و قرب و محبتی داشت که با اینکه اباعبدالله علیه‌السلام هیچ گاه دشمن را نفرین نکرده بود بعد از شهادت حضرت علی اکبر(ع)برلشکریان عمربن سعد نفرین کرد وفرمود:
«قطع الله رحمک» ونفرین کرد که خداعمرسعدرامقطوع النسل کند که مقطوع النسل هم شد...
كرده بيتاب مرا آه دل با اثرت
ز اشتياق رخت از خيمه دويدم به برت
اى ذبيح من و اى شبه رسول مدنى
ز چه آلوده به خون صورت قرص قمرت
نوجوان ديده گشا ديده گريانم بين
اى پسر يك نظرى كن تو بحال پدرت
من كه خود خضر رهم پير شدم از غم تو
واى بر حال دل مادر خونين جگرت
